ANNE-MARIJN

 

leeftijd: 14

Land/stad van herkomst: Weert, nederland

burgerlijke staat: single

kinderen: -

beroep: leerling middelbare school

Hobby's: tekenen

reden voor verblijf op lesbos: vakantie met mijn vader, moeder en broer

Mijn stemming (1-10): 9

Why? omdat het een hele fijne en mooie dag is

mijn advies voor de wereld: waar je ook bent op deze wereld, je zult altijd iets moois vinden.

ANNEMARIJN&BRIVAN.jpg

BIRVAN

 

 

leeftijd: 24

Land/stad van herkomst: aleppo, Syrië

burgerlijke staat: getrouwd

kinderen: -

beroep: - (ik was student) 

Hobby's: archeologie

reden voor verblijf op lesbos: op doorreis

Mijn stemming (1-10): 9

Why? omdat ik vandaag ben opgevangen door door warme en vriendelijke mensen op dit eiland.

mijn advies voor de wereld: stop met de oorlog zodat we allemaal weer gelukkig kunnen zijn.

 

 
 

DE ONTMOETING

Birvan en Annemarijn ontmoetten elkaar bij dezelfde kust als waar Birvan die dag met de rubberboot vanuit Turkije was overgestoken. Hoewel ze haar best deed om stoer te zijn zagen we allemaal hoe eng ze het had gevonden. 'De zee is echt verraderlijk' zei Brivan.  Ze keek naar het immens grote blauwe vlak naast haar. Annemarijn keek met haar mee. 'Nou, het lijkt me heel eng', zei Annemarijn toen. Birvan moest glimlachen, het gesprek was begonnen.

'Ben je helemaal alleen gekomen?' vroeg Annemarijn. 'Nee', zei Birvan, 'ik ben hier samen met mijn man. Maar ik heb mijn moeder in Istanbul moeten achterlaten, ze is te oud om deze tocht te kunnen maken. Ik hoop dat we ooit weer samen kunnen zijn.'

Het was nooit de bedoeling om Syrië te verlaten. Maar haar stad werd onleefbaar. Waar Aleppo, ooit het economische hart van Syrië, vóór de oorlog 2,7 miljoen inwoners telde wonen er nu nog maar 400.000 mensen en dat aantal neemt elke dag af. Birvan moest haar studie afbreken terwijl ze die nou juist zo leuk vond. Ze vluchtte met haar man en familie naar  

Turkije. Maar toen in Turkije de kans op studeren en een normale toekomst ook onmogelijk bleken besloten ze om de overtocht te maken naar Europa.

'Wat wil jij later studeren als je ouder bent?' vroeg Birvan. 'Dat weet ik eigenlijk nog helemaal niet,' zei Annemarijn, 'en jij?' 'Ik wil verder met mijn studie archeologie,' zei Birvan, 'het lijkt me een heel mooi beroep. Mijn droom is om archeoloog in Syrië te zijn.' 

Er viel een stilte. Toen zei Annemarijn: 'Wat me opvalt als ik naar je kijk is dat ik zo'n sterk meisje zie, je ziet er niet uit alsof je bent gevlucht.' Een korte verlegen glimlach. 'Ik moet sterk zijn,' zei Birvan toen, 'we willen niet dat mensen medelijden met ons krijgen.' 'Maar wat zie je dan als je mij ziet?' vroeg Annemarijn. 'Als ik naar jou kijk zie ik optimisme en veiligheid. Hier op het eiland heb ik vandaag warme en vriendelijke mensen ontmoet, jij bent er een van.'

Een maand later zien we op de facebook-pagina van haar man dat Birvan en hij veilig zijn aangekomen in Duitsland. In een dorpje in de buurt van Dortmund wachten ze hun procedure af. 

 

 

 

 

 

 

 

 

       

                        Fotoalbum Annemarijn?